منشور اخلاقی سلامت ده آیین پزشکی در حرمت پزشک، منزلت بیمار، سلامت جامعه

  زمینه: کلیۀ مناسبات و روابط اجتماعی در جهان، از جمله در جامعه امروزی ما، اعم از خریدار و فروشنده، اداری و بازاری، تولید کننده و مصرف کننده ...، از جمله مناسبات پزشک و بیمار، به سختی آسیب دیده‌اند. حرفه‌هایی که خدمات ایشان به مردم و جامعه از ارزش والایی برخوردار است و امکان جبران مادی آن نیست، مانند پزشک، معلم، روحانی، قاضی که همگی به نام مشاغل شریف شناخته شده‌اند، از جایگاه و قداست والایی برخوردار هستند که این خیر، متقابلاً به جامعه باز می‌گردد. در هر جامعه، اعم از خانه، مدرسه، محله، شهر ...، خشونت، باعث خشونت و نامهربانی، موجب نامهربانی می‌شود، که البته پژوهش‌ها نشان داده‌اند که مهربانی (به‌عنوان یک شاخص اخلاقی ممتاز) از اثربخشی و الگوگذاری بیشتری برخوردار است. باید در جامعه، ارزش‌هایی مانند شوق به خدمتگزاری، ادب، مهربانی، سپاسگزاری و عذرخواهی، نهادینه شوند. در جوامع آسیب‌دیده، همواره و به‌تدریج، ترس از قدرت، جایگزین شایستگی و حرمت، می­شود. ریاکاری، تظاهر، زبانبازی، دروغ، فرصت‌طلبی، فرصت‌سازی و سودجویی، با برچسب ادب و تعارف، جای احترام و تواضع ناب، مهربانی و سخاوت واقعی را می‌گیرد.   نتیجه‌گیری: در این نوشته، توصیه‌های اخلاقی متوجه گروه پزشکی است، ولی همزمان یادآوری‌های ضروری به بیماران، خانواده و همراهان ایشان و همچنین جامعه، اعم از سازمان‌های دولتی و نهادهای غیردولتی که همگی متقابلاً ضامن یک جامعۀ سالم و توانمند، به‌عنوان سرمایه ملی برای یک توسعۀ پایدار خواهند بود، منظور شده­ اند.